توضیحات
Black pepper (Piper nigrum) is a flowering vine in the family Piperaceae, cultivated for its fruit, known as a peppercorn, which is usually dried and used as a spice and seasoning. The fruit is a drupe (stonefruit) which is about 5 mm (0.20 in) in diameter (fresh and fully mature), dark red, and contains a stone which encloses a single pepper seed. Peppercorns and the ground pepper derived from them may be described simply as pepper, or more precisely as black pepper (cooked and dried unripe fruit), green pepper (dried unripe fruit), or white pepper (ripe fruit seeds)
Ground, dried, and cooked peppercorns have been used since antiquity, both for flavour and as a traditional medicine. Black pepper is the world’s most traded spice, and is one of the most common spices added to cuisines around the world. Its spiciness is due to the chemical compound piperine, which is a different kind of spicy from the capsaicin characteristic of chili peppers. It is ubiquitous in the Western world as a seasoning, and is often paired with salt and available on dining tables in shakers or mills
فلفل سیاه یا پلپل سیاه (نام علمی: Piper nigrum) میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است. گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فلفل سیاه گیاه رونده گل دهنده‌ای از خانواده فلفل‌سیاهیان، که برای میوه آن کشت می‌شود، که معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می‌شود. فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای است با طعم تند. گیاهی دارویی – خوراکی و دارای طعمی تند. فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود. فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد. به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. در یونان باستان از فلفل نه تنها به‌عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، سرمایه یک فرد براساس مقدار فلفل سیاه ذخیره شده وی سنجیده می‌شد. فلفل سیاه علاوه بر طعم دادن به غذا، طعم کهنگی غذا را نیز می‌گیرد.
میوه آن، که به صورت خشک شده به دانه فلفل معروف است، در حدود ۵ میلی‌متر (۰٫۲۰ اینچ) قطر دارد، کاملاً بالغ آن قرمز تیره است و مثل همه میوه‌های گوشتدار (مثل گیلاس)، شامل یک‌دانه تکی است. دانه‌های فلفل و پودر فلفل که حاصل آسیاب آنهاست، ممکن است صرفاً به عنوان فلفل یا دقیق تر به عنوان فلفل سیاه، فلفل سفید یا فلفل سبز شناخته شوند. دانه‌های فلفل سبز در واقع دانه‌های فلفل سیاه نابالغند. فلفل سیاه بومی کشور هندوستان است و به‌طور گسترده در آنجا و در جاهای دیگر مناطق گرمسیری کشت می‌شود. ویتنام در حال حاضر، با تولید %۳۴ محصول فلفل جهان در سال ۲۰۰۸، بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده فلفل است. فلفل خشک آسیاب شده از دوران باستان برای طعم آن و به عنوان دارو استفاده می‌شود. فلفل سیاه بالاترین رده را در داد و ستد ادویه در جهان برخورداراست و یکی از رایج‌ترین ادویه جات اضافه شونده به غذاهای اروپایی و مانند آن است. تندی فلفل سیاه بخاطر ماده شیمیایی piperine است و تقریباً روی همه میزهای شام در جهان صنعتی، در کنار نمک طعام یافت می‌شود.
یکی از مزایای فلفل سیاه این است که با ترکیب با مواد دیگر باعث ایجاد ماسک‌هایی مفید برای پوست می‌شود. این ماسک‌ها را به راحتی می‌توانید در منزل بسازید و بر روی پوست خود قرار دهید. بعضی از این ماسک‌ها عبارتند از:
– می‌توانید فلفل سیاه را با ۲۰۰ گرم ماست ترکیب کنید و به مدت ۱۰ دقیقه روی پوست خود قرار دهید سپس با اب سرد پوست خود را بشوئید.
– یکی دیگر از ماسک‌های مفید برای پوست ترکیب فلفل سیاه و آلوئه ورا می‌باشد. آلوئه ورا برای ایجاد پوست تازه بسیار مفید می‌باشد.
– اگر خواهان این هستید که پوست صورت شما به صورت کاملاً عمقی پاکسازی شود باید از ترکیب شیر و فلفل سیاه استفاده نمایید. نصف قاشق غذاخوری فلفل سیاه را با شیر ترکیب کنید و پوست خود را با آن محلول شستشو دهید.
ریشه یابی
کلمه “پلپل یا فلفل (عربی شده)” از کلمه مالزیایی برای فلفل دراز، pippali گرفته شده‌است.
